Το παράδοξο της δραχμής: 2012 - 1999 = 1949

Με μεγάλο τρόμο διαπιστώνω ότι πολλοί συμπολίτες μου πιστεύουν ότι αν η χώρα γυρίσει πίσω στην δραχμή τα πράγματα θα είναι ακριβώς όπως ήταν το 1999.....
Ακόμα και ένα παιδί καταλαβαίνει ότι τα νομίσματα αντικατοπτρίζουν τις συνθήκες και τις προσδοκίες αναφορικά με την χώρα (η τις χώρες) που τα εκδίδουν. Πόσοι από αυτούς που λένε ότι η Δραχμή του 2012 θα είναι σαν την Δραχμή του 1999 πραγματικά πιστεύουν ότι η Ελλάδα του 2012 έχει οτιδήποτε κοινό με την Ελλάδα του 1999;
Το 1999 η Ελλάδα δεν ήταν η χρεοκοπημένη καρικατούρα της Ευρωζώνης, αλλά μια ανερχόμενη χώρα που κοίταζε με σιγουριά το μέλλον της στην Ευρώπη. Η δραχμή ήταν συνδεδεμένη με το Ευρώ, και την ισοτιμία της στήριζαν και οι Ευρωπαϊκές τράπεζες. Παντού οι προσδοκίες ήταν ψηλά και όλοι έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον. Ακόμα και οι δανειστές μας....
Το 2012 η Ελλάδα είναι ο αδιαμφισβήτητος παρίας της Ευρώπης. Το μαύρο πρόβατο που απειλεί τους πάντες να τους βυθίσει στην ύφεση αν δεν συνεχίσουν να χρηματοδοτούν τις κακές της συνήθειες. (το γνωστό "αποθανέτω μετά των αλλόφυλων..."). Σύντομα θα έχει και έναν αρχηγό που μόνη εμπειρία έχει από καταλήψεις λυκείων και συνδικαλιστικούς αγώνες ενάντια σε ένα κράτος χάπατο που δεν άντεχε τον εκβιασμό ούτε της Τοπικής Ένωσης Παρθενορραφέων Κρύας Βρύσης Λοκρίδος.
Αν δεχθούμε ότι η δραχμή του 2012 θα αντικατοπτρίζει την πραγματική εικόνα της χώρας, και χωρίς να υπολογίσουμε πράξεις αντεκδίκησης των χωρών που θα έχουν χάσει τα χρήματα τους από την κρίση του Ελληνικού χρέους, τότε καταλαβαίνουμε εύκολα ότι η δραχμή του 2012 θα είναι ίσως κάτι λιγότερο από το peso του Ισημερινού; (που τουλάχιστον εξάγει μπανάνες!)
Πολύ φοβάμαι λοιπόν ότι αντί για την Δραχμή του 1999, τελικά θα βρούμε μπροστά μας την Δραχμή του 1949, αλλά χωρίς το σχέδιο marshal να μας στέλνει φασόλια και ρύζι....
Την δραχμή του 2012 λοιπόν, να παρακαλάτε να μην την συναντήσετε στον δρόμο σας, διότι ούτε βενζίνη θα μπορεί να αγοράσει, και ίσως ούτε φακές (που εισάγονται από την Αίγυπτο, όπως και το 70% που μας περιστοιχίζει και που θεωρούμε φυσιολογικό να υπάρχει και αύριο στα σπίτια μας).