Ο θάνατος της Λογικής

Νομίζω τώρα καταλαβαίνω ότι η μεγαλύτερη ζημιά που έγινε στην χώρα ήταν η απόλυτη συνέργεια του Ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, της ίδιας της Ελληνική οικογένειας αλλά και του μιντιακού συστήματος που οδήγησε στην παραγωγή ενός τεραστίου αριθμού ανθρώπων από τους οποίους έλειπε παντελώς η δυνατότητα της ΛΟΓΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ.
Χρόνια ολόκληρα κάθε φορά που άνοιγα το στόμα μου να κάνω μια σοβαρή κουβέντα, βρισκόμουν  απομονωμένος ακόμα και σε παρέες "ανωτάτου μορφωτικού επιπέδου". Κάθε κουβέντα η οποία είχε οποιαδήποτε θεματολογία πέραν του lifestyle θεωρούνταν "βαρετή" και "ξενέρωτη" ενώ οι κουβέντες των γύρω μου ήταν γεμάτες με λέξεις σαν το "ελπίζω", "θέλω", "πιστεύω", και δεν περιείχαν καθόλου λέξεις τύπου "υπολογίζω", "Θεωρώ" και "συνεπάγεται". Το "γιατί" συνήθως ακολουθούνταν από το "έτσι μου αρέσει" και σπανίως από κάποια λογική επεξήγηση.
Σιγά σιγά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης άρχισαν να χαμηλώνουν τον πήχη όλο και πιο πολύ, καθώς για να αυξήσουν την τηλεθέαση απευθύνονταν στον "ελάχιστο κοινό παρονομαστή" και όχι στον μέσο τηλεθεατή. Έτσι τα μέσα συνεχώς αναγκάζονταν να ακολουθούν την ελεύθερη πτώση στην οποία είχε περιπέσει όλο το κοινό της χώρας με αντίστοιχο περιεχόμενο.
Στην ΤV χόρευαν και τραγουδούσαν 24 ώρες το 24ωρο.... Ο Κατμαν, ο ψυχοπαθής δολοφόνος με το πριόνι, και η υπόλοιπη παρέα της Ανίτας και των παρατράγουδων έγραφαν διψήφια στην AGB. Το μεγαλύτερο πολιτιστικό γεγονός της χώρας ήταν η Eurovision.
Σύντομα σε όλη την Ελληνική TV δεν υπήρχε ούτε μια εκπομπή για έξυπνους ανθρώπους!
Σε ολόκληρη την χώρα απλώθηκε η χαρά της ηλιθιότητας.
Συν το χρόνο κατάλαβα ότι η δυνατότητα της λογικής σκέψης δεν είναι σαν το ποδήλατο....

Το μυαλό αν δεν το ακονίζεις συνέχεια σύντομα το χάνεις και ακόμα και οι λίγοι φίλοι και γνωστοί που ίσως κάποτε να μπορούσαν να σταθούν σε μια σοβαρή κουβέντα, άρχισα να διαπιστώνω ότι σταμάτησαν να έχουν το χάρισμα της λογικής σκέψης.

Το 2011 ήταν όμως όταν κατάλαβα ότι τα πράγματα ήταν πραγματικά πολύ άσχημα, και αυτό όταν στην εταιρεία που εργαζόμουν επιλέξαμε 12 μεταξύ 200 βιογραφικών για να πληρώσουμε μια θέση εργασίας. Οι 12 επιλαχόντες ήταν από 23 - 30 ετών και είχαν 1 μεταπτυχιακό σε θετικό κλάδο κατ' ελάχιστο.(οι περισσότεροι είχαν 2).
Δυστυχώς για αυτούς ο ιδιοκτήτης της εταιρείας αποφάσισε να ρωτά την εξής ερώτηση σε όλους τους υποψηφίους με την καλημέρα: "Πόσο είναι το ΦΠΑ στην Ελλάδα;"
Την τρομερά δύσκολη αυτή ερώτηση δεν μπόρεσε να απαντήσει ΚΑΝΕΝΑΣ σωστά!
Δεν χρειάζεται να πω ότι στις επόμενες ερωτήσεις λογικής σκέψης οι (παρα)μορφωμένοι υποψήφιοι μας δεν έφθαναν ούτε να καταλάβουν την ερώτηση!!!
Τότε κατάλαβα: η ανάπτυξη της λογικής προϋποθέτει την ύπαρξη προβλημάτων προς επίλυση, και αυτά ήταν σε μεγάλη έλλειψη στην χώρα όπου όλα προσφέρονται και τίποτα δεν ζητείται μέχρι να γίνεις 40 ετών τουλάχιστον. (πριν είσαι "παιδί"). Στην Ελλάδα μόνο οι μακάκες (κατά τον εθνικό ήρωα Καρβελά) είχαν προβλήματα που ζήταγαν λύσεις!
Νομίζω ότι κάτω από αυτή την οπτική, όσα συμβαίνουν σήμερα είναι απλή φυσική εξέλιξη διότι χωρίς λογική σκέψη όλα είναι δυνατά. Παροχές χωρίς χρήματα. Ανάπτυξη με αύξηση φόρων. Βελτίωση της ποιότητας ζωής χωρίς σκληρή δουλειά. Δάνεια χωρίς μνημόνιο. Δραχμή αντί Ευρώ και Τσίπρα για πρωθυπουργό.
Το κυριότερο είναι ότι ο λαός μας δεν είναι ικανός να δει τις λύσεις όποιες και αν είναι αυτές. Μπορεί μόνο να περιμένει με ανοικτό το στόμα του σαν το νεοσσό στην φωλιά, να γυρίσει η φτερωτή μανούλα του από τον ουρανό και να ακουμπήσει προσεκτικά ένα σκουληκάκι στο στόμα του.