Συγκριτικό ΤΕΣΤ: Επιχειρηματίας.... η οδοκαθαριστής?

Στα 70's μας απασχόλησε το ερώτημα "κιθαρίστας η ντράμμερ", στα 80's ήταν "ιδιωτικός η δημόσιος", στα 90's φθάσαμε στο "τραπεζικός η χρηματιστής", μετά ήταν "μόνιμος η συμβασιούχος" και σήμερα στην Μ.Τ. (μετά Τσίπρα) εποχή θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε το καυτό ερώτημα: "Επιχειρηματίας η οδοκαθαριστής?".....

ΟΔΟΚΑΘΑΡΙΣΤΗΣ - δημοτικός υπάλληλος
Εδώ τα πράγματα είναι απλά. Ο οδοκαθαριστής είναι μόνιμος δημόσιος υπάλληλος, δουλεύει 8ωρο, συνταξιοδοτείται στα 25 χρόνια, έχει αργίες και απεργίες, παίρνει πολλές έξτρα άδειες, και απολαμβάνει μεταξύ άλλων δωρεάν παιδικό σταθμό για τα παιδιά του, ασφάλιση υγείας και άλλα ευεργετήματα. Για τις υπηρεσίες του παίρνει 900 ευρώ το μήνα καθαρά, δηλαδή 10,800 το χρόνο.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ
Ας υποθέσουμε ότι ο επιχειρηματίας μας δραστηριοποιείται σε μια αγορά με μικτό περιθώριο κέρδους 20% (το οποίο είναι τεράστιο!!!! συνήθως είναι πολύ λιγότερο) το οποίο θα φορολογηθεί με το 75% που προτείνει ο κ. Τσίπρας.
Για να βγάλει 11,800 ευρώ ο επιχειρηματίας - και υπολογίζοντας ότι πρέπει και να πληρώσει και τα 6000 ευρώ του ταμείου εμπόρων από την τσέπη του, δηλαδή χρειάζεται 17,800 μετά τους φόρους.
Αυτό σημαίνει ότι θα χρειαστεί η επιχείρηση του να δηλώσει κέρδη 71,200 ευρώ!!
Για να κάνει όμως τόσα κέρδη με 20% μικτό περιθώριο, χρειάζεται να κάνει τζίρο 356,000ευρώ το χρόνο. Δηλαδή, αν υποθέσουμε ότι πουλάει σουβλάκια με πίτα των 2,23 ευρώ το ένα (με ΦΠΑ), θα χρειαστεί να πουλήσει 178,000 χιλιάδες σουβλάκια το χρόνο, η 556,2 σουβλάκια την ημέρα, ή 69,53 σουβλάκια την ώρα!!!!
Μόνο τα γουρούνια που θα χρειαστούν φθάνουν από Αθήνα Θεσσαλονίκη!
Σε αυτό δεν υπολογίζουμε ότι:
- στον επιχειρηματία θα έρθει και περαίωση, έκτακτη εισφορά κλπ., αλλά και φορολογικός έλεγχος που συνήθως θα υπερδιπλασιάσει το μικτό περιθώριο (δηλ. ο συντελεστής φορολογίας θα είναι 150%) βάζοντας "λογιστικές διαφορές" οι οποίες ΕΙΝΑΙ ουσιαστικά η αυθαίρετη κρίση του ελεγκτή και δεν βασίζονται σε κανενός είδους λογική ούτε και αντικατοπτρίζουν παράβαση.
- δεν υπολογίζουμε ότι ίσως ένα μέρος του τζίρου μπορεί να μην το πληρωθεί γιατί οι πελάτες του χρεοκόπησαν κλπ.
- δεν υπολογίζουμε ότι ο επιχειρηματίας δουλεύει συνήθως χωρίς ωράριο και με ελάχιστες αργίες και διακοπές.
- δεν υπολογίζουμε ότι ο επιχειρηματίας έχει και προσωπικό ρίσκο (και στα χρέη, και στις υποχρεώσεις έναντι εργαζομένων, κράτους, και ΙΚΑ)
- δεν υπολογίζουμε ότι ο επιχειρηματίας είναι πιθανόν να κάνει και ζημιές (για την ακρίβεια το 2011 και το 2012 όλοι με ζημιές ήταν)
Αν τώρα σας έλεγα ότι τα σουπερμάρκετ δουλεύουν με μκτό περιθώριο 4%, η βιομηχανία με λιγότερο από 6% και ότι το 20% μικτό περιθώριο είναι κάτι το εντελώς μυθικό στην Ελλάδα του 2012?

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Αν δεν το καταλάβατε αρχίστε το πλέξιμο.